Buntong-hininga

Ibang-iba talaga ang pakiramdam. Wala ng kulang. Buong-buo na. Nakakatulog na ako ng mahimbing. Nakakatawa na ako ng hindi natitigilan dahil biglang kinakabahan. Masayang-masaya rin ang mga bata. Nakakatuwa na ang bilis nilang nakapag-adjust sa "bagong" tao na dumating sa buhay namin. Kitang-kita ang kasiyahan sa kanilang mga mata. Hindi rin naman biro ang mahigit isang taon na kami ay nagkahiwalay. Lalo pa't nadestino siya sa delikadong lugar.

Hindi madali ang magkunwaring matatag, habang ang iyong kalooban ay nilalamon ng takot. Hindi madaling itaguyod ang pamilya ng nag-iisa. Hindi madali, ngunit sa awa ng Diyos ay muling kinaya.

ecstatic

The Greatest Valentine present of all.......

after a 13-months stint in Iraq, hubby is finally home!!! God is good!!!

Ang baby ko......

USAG Giessen, Germany • USAG Hessen

I didn't know this site exists.....buti na lang naitimbre ni neybor Des.

Ang babaing hitad

Isang isa na lang.....isang isa na lang at talagang may bi-BINGO na dito sa tabi-tabi.

Ang aking kapitbahay...ang luka-luka kong kapitbahay. Matagal ko na itong pinagpapasensyahan. Kaunting utot sa aming palapag ay nakareklamo na kaagad ang damontres. Nandiyang malakas daw ang TV (na kalaunan ay hindi naman pala TV namin ang naririnig nya), andyang nagreklamo dahil maiingay daw at nagtatakbuhan ang mga bata (Halloween noon, kagagaling lang magtrick or treat ng mga bata at hyper na hyper sa candies hehe). Eh alangan naman palutangin ko sa hangin ang mga bata??? Ano sya Hilow? Anyway, hinarap na namin sya ni Byutipul neybor Des, pero wala pa rin talagang kadala-dala ang bruha dahil heto at may love letter na naman akong natanggap sa hinayupak.

Maingay daw ang aming lamesa sa kusina. Hindi daw siya makatulog dahil nadidinig daw nya ng 11PM, 1AM, 4AM ek ek. Hello? OK lang kaya sya? Eh tulog na ang byuti ko non? Anyway, hindi ko sya pinatulan dahil may kasamang paawa ang sulat nya. She's suffering daw from a "tremendous meltdown". She cries daw for no apparent reason. At umiinom daw siya ng anxiety pills. Kumunsulta na daw siya sa nurse, sa chaplain, sa doctor at kung sino-sino pang propesyonal. Ang sabi daw ng doctor nya ay "normal" lang daw yung nararamdaman nya. Haller???? Normal ba yung daig pa nya ang nakatira ng shabu sa sobrang paranoid nya? Normal ba yung umiiyak ka ng walang kadahilanan? Normal ba yung lahat sa paligid mo ay nakakainisan mo? Kung iyon ang normal, aba eh, di bale na lang akong abnormal. And care ko ba sa mga personal nyang problema? Pwede ba, hindi kami close!

Isang parte ng isip ko ay naawa sa kanya. Isang parte naman ay gusto siyang dambahin, itali sa leeg, ibitin ng patiwarik, hiwa-hiwain ng blade ang kanyang balat, tapos ay patakan ng calamansi o budburan ng asin ang sugat. Hindi pa kasi ako nito kilala. Akala yata porke nagpapasensya ako eh may libreng passes sya para ako ay asarin. Gayunpaman ay tinawagan ko pa rin sya at naki-simpatya. Dalawang linggo na lang kako at darating na ang asawa niya, which in reality means dalawang linggo na lang at yung asawa na niya ang kukulitin nya at hindi na ako! bwahahaha

Ligalig

Narito ako, kaibigan. Handa kitang damayan sa oras ng iyong pangangailangan. Handa akong makinig. Handa akong maging sandigan mo sa anumang oras na ako ay kailanganin mo. Higit sa lahat, handa akong iparinig sa iyo ang mga bagay na hindi mo nais marinig...dahil yan ang inaakala kong MAKAKABUTI para sa iyo.

Hindi ko nais na saktan ka. Hindi ko nais ipamukha sa iyo ang katotohanang tila baga ayaw mong marinig. Ngunit tungkulin kong protektahan ka. Hindi sa ibang tao, kung hindi sa iyong SARILI mismo. Kung ang matatalim kong salita ang gigising sa iyong naghihingalong diwa, siyanawa.

Batid kong labis ang iyong kalungkutan. Unti-unti ka nang nilalamon ng depresyon, ng awa sa sarili at kawalan ng pag-asa. Ngunit solusyon ba ang pagtakas? Nakatitiyak ka bang kapag winakasan mo ang iyong buhay ay matatapos na rin lahat ang paghihirap mo? Isa kang DUWAG. Maibabalik mo ba Siya sa iyo kapag wala na siyang babalikan pa? Harapin mo ang bumabagabag sa iyong kalooban. Harapin mo ng buong tapang. Ang unos ay lilipas, at makakamtan mo ang kapayapaan.

Halika, kaibigan. Hawakan mo ang kamay ko. Hindi kita bibitawan.

The BEE stings, but TGIF

Friday once again. Thank God I survived! I've had a very boring week at work. I have very little energy, and I always feel sleepy. Coffee after coffee after coffee is just not working anymore. Culprit? NIP/TUCK. It's an american TV series about two plastic surgeons whose lives are so fascinating in a twisted kind of way, and I find myself staying up until the wee hours of the morning to watch. I wait until the kids are sound asleep then I start watching (It's not the kind of TV show you'd want your kids to watch, too much sex and blood). There are times when I'd sleep early (about 10:30-11:00PM), then wake up at 3AM to continue watching. I finished season two (16 episodes) in 3 days, and I bought season 3 right away. More late nights for moi!

-------------------------------------------------------------

Since winning the spelling bee, a lot of Lexi's classmates/schoolmates have become certified biyatches. One kid was so upset because she wasn't picked for the competition so she's taking it out on her. They were close friends before, but she's now acting distant and sour. Another kid, a contestant last year but wasn't picked this year sent her an email that said "I don't care if you won that stupid spelling bee!". Alexis just ignored the email. But I admit it got to my nerves so I emailed her back and said "This is Alexis' mom. It's OK if you don't care, but the spelling bee is not STUPID. Alexis worked hard for it. blah blah blah". You can bet that little sourpuss was so shocked to receive an email from me, I received an apology 2 days later. My mom heard another kid blabbing about how Alexis doesn't have friends anymore. Yeah, right.

The good thing is, Alexis doesn't care. I've talked to her and she assured me everything is OK and she's handling it well. I'm glad her social life is not on top of her priorities.